China week 1

Zaterdag 12 maart
(We raden de facebookers onder ons aan om deze alinea even over te slaan, tenzij je dubbel wilt genieten van stress vluchten haha).
Vandaag vertrokken wij van Hong Kong naar Qingdao. Hoewel dit nog geen 3 uur vliegen is, werd het een dagtaak door de verplichte overstap in Nanjing. Dat maakt in principe allemaal niet zoveel uit, 'zie je ook nog eens iets van China', behalve dan dat ons op het vliegveld in Hong Kong werd verteld dat zij de transit niet konden regelen. In Jip&Janneke taal kwam het erop neer dat wij bij aankomst in Nanjing zelf nog even op onze koffers moesten wachten en alles opnieuw in moesten checken, in plaats van dat alles werd doorgelabeld. Nu zou zelfs dat nog niet zo'n probleem zijn, mits we een langere tussenstop hadden dan 1 uur en 15 min. Het luchthavenpersoneel zag de bui al hangen en liet ons een non-waiver verklaring tekenen. Ze wilden zelfs zó graag van hun aansprakelijkheid af, dat een van de meneertjes het vliegtuig in kwam rennen om beide handtekeningen op papier te krijgen waar er slechts één stond. Goed, hopen dat alles mee zit met de eerste vlucht en straks een beetje rennen. Ja, die eerste vlucht die dus met enkele minuten vertraging vertrok. Die eerste vlucht waar de meest langzaamste Chinezen ever in zaten waardoor we een half uur na landing nog niet buiten stonden en die eerste vlucht, die helemaal aan de andere kant van de terminal stopte en we dus nog even onderweg waren met zo'n vliegveldbusje ook. Terwijl Shar de moed allang had opgegeven, was Vin vastberaden de juiste vlucht alsnog te halen. Hij rukte de koffers van de band en sprintte de luchthaven over (Shar rende er zielig op dr hakjes achteraan). Vervolgens liet Vin even zien hoe goed deze Dutchies kunnen voordringen als het echt moet en wonder boven wonder stonden we bij de gate nog voor het boarden was begonnen!

Aangekomen op het vliegveld in Qingdao stond de volgende uitdaging alweer klaar. Waar we opgehaald zouden worden door iemand van Vin's school, stond er niemand anders dan 3 irritante taxichauffeurs die ons maar niet met rust wilden laten. Mensen die je elke stap achterna lopen is een ding, maar mensen die in het Chinees tegen je blijven praten is toch wel next level. Gelukkig werden we een kwartier later door 4 man sterk opgehaald door Vin's nieuwe collega's (die gewoon bij de verkeerde gate stonden te wachten).

Een van die 4, Victoria, bleek de tolk te zijn. Het was dan ook wel een beetje schrikken dat zelfs die communicatie niet helemaal lekker liep. Iedereen doet in ieder geval zijn best om elkaar te begrijpen en we worden naar een hotel gebracht (ons appartement bleek nog niet helemaal klaar te zijn). In het hotel aangekomen werden onze koffers netjes naar boven getild en bleef de groep in de lobby wachten, terwijl wij de tijd kregen onszelf even op te frissen. Vervolgens werden we mee uit eten genomen waar we er al vrij snel achter kwamen dat het misschien geen gek idee is om vegetarisch te gaan leven in China.

Zondag 13 maart
Uitslapen zat er zondag helaas nog niet in, want we werden al vroeg opgehaald door Mr. Hu en Victoria. 'Mr. Hu knows everything'. Hij regelt zo'n beetje alles met betrekking tot het appartement, visa, noem maar op. Alles wat wij aan Victoria vragen, vraagt zij weer aan Mr. Hu. Het eerste uitstapje was naar de Bank of China. Gelukkig had Victoria daar een friend (ze heeft nogal veel friends bij banken), anders stonden we 2 uur in de rij te wachten. Die 2 uur waren we nu alsnog bezig, en dat allemaal om even wat Hong Kong Dollars in te wisselen voor RMB. Het duurde niet alleen zo lang omdat Chinezen dus echt heel langzaam werken, maar ook omdat ze voor een beetje geld wisselen doen alsof je 500 miljoen op komt nemen; 3 kopietjes van je paspoort, formuliertje hier, formuliertje daar, handtekening, het ging maar door.

Eenmaal buiten konden we een eerste kijkje gaan nemen in ons appartement. We waren onder de indruk! Groot, erg veel ruimte, daar konden we na een beetje schoonmaakwerk prima leven. Er was echter nog geen wifi, gas of water aangesloten, dus we zouden nog een nachtje in het hotel blijven. Die middag hadden we voor onszelf (zodat Mr. Hu en Victoria ook nog een mini beetje weekend hadden) en besloten we naar een mega supermarkt te gaan waar ze echt alles verkopen. Op de terugweg zijn we nog even gaan kijken in een sportschool die 5 minuten van ons huis af ligt, goede kanshebber dus!

Maandag 14 maart
Dit was eigenlijk de eerste 'echte' werkdag. Beide werden we weer opgehaald in het hotel (terwijl de school nog geen 10 minuten lopen is) en kreeg Vin zijn eigen kantoor (terwijl alle andere docenten hun kantoor met elkaar moeten delen) te zien. Vervolgens kreeg hij te horen dat er elke maandag een soort ceremonie is en hij zich binnen nu en een half uur even voor mocht stellen voor 3000 kinderen en 200 docenten. Dat was even zweten! Maar eenmaal aangekomen op het voetbalveld, waar alle kinderen in nette rijen, gekleed in uniform in de stralende zon stonden en de vlag werd gehesen, waren we alleen maar positief onder de indruk. Na Vin's inmiddels befaamde 'You make me very happy!' en 'Do you like football?', waarop alle 3000 kindjes mega enthousiast reageerden, waren we nog een half uur bezig met als een heuse Willem-Alexander en Máxima naar iedereen te zwaaien en 'Hello!' terug te roepen.

We vertrokken na deze ceremonie opnieuw naar de bank. Dit keer om voor beide een Chinese bankrekening te openen, anders is al dat werken (haha) maar voor niets. Eenmaal aan het loket van another one of Victoria's friends blijkt dat we om een bankrekening te kunnen openen eerst een Chinees telefoonnummer nodig hebben. Goed, op naar de telefoonzaak. Gelukkig werkten ze daar niet alleen sneller, maar kwamen we ook nog eens op een dag dat je cadeaus kreeg bij elke nieuwe rekening. Liepen we dan met 2 nieuwe telefoonnummers, een fles olie en wasmiddel voor een maand naar buiten. Terug naar de bank it was. Na een wiswas van formulieren en kopieetjes is ook het openen van de rekeningen gelukt. Leuk detail is dat Chinezen op elk formulier je volledige naam vragen. Zit Shar dan met dr 3 doopnamen die je in een lege ruimte voor zo'n 3 Chinese karakters moet zien te proppen.

In de middag mochten we even terug naar school om te kijken bij de voetbaltraining die werd gegeven. Terwijl Vin toekeek naar wat hem de komende tijd te wachten stond, werd Shar voorgesteld aan haar nieuwe collega's. Ja; Vin moet z'n grote kantoor gaan delen, want Shar kan parttime aan de slag als Engelse docente op dezelfde school!

Daarna was het dan echt tijd om in het appartement te trekken. Mét wifi, maar nog steeds zonder gasaansluiting. Of een goede waterdruk of wasmachine of schoonmaakbeurt. Met de peuken nog in de wc regelde Mr. Hu gelukkig dat er binnen een kwartier een schoonmaakploeg stond die er even wat doekjes doorheen haalden. Wij vertrokken ondertussen met de tolk naar de supermarkt voor wat levensbenodigdheden (lees: pindakaas en wijnglazen). In de avond wilde Mr. Hu zijn vriendschap tonen door ons mee uiteten te nemen in een goddelijk Italiaans restaurant. Nu moeten we zeggen dat op dit moment, na 2 dagen gek hotelvoedsel te hebben gegeten waarvan niemand nou eigenlijk wist wat het was, álles lekker was. Maar echt mensen, als je ooit de kans krijgt een zoeteaardappel-pizza te eten, doen!

Dinsdag 15 maart
Vin mocht vandaag dan echt aan de bak. Meteen met 3 lessen en afterschool voetbal. De lessen duren 40 minuten en zijn met zo'n 50 kindjes per klas (waarvan de helft het niet zo leuk vindt om te voetballen). Er komt snel een aparte blog over het werk, maar samengevat levert dat nogal wat chaos op het veld op. Afterschool voetbal daarentegen is met een veel kleinere groep. En die groep bestaat dan ook nog eens uit mensen die allemaal vrijwillig voor voetbal hebben gekozen en dus ook al een stuk beter naar je (of de tolk dan) luisteren. Ondertussen dat Vin maar moest wennen aan dat harde werken, was Shar de hele dag bezig met de koffers uitpakken en het huis inrichten. In de avond besloten we te gaan eten in hetzelfde winkelcentrum als de mega supermarkt. Concept is daar dat je geld op een pasje zet en je een ruimte binnen loopt met allemaal mini restaurantjes. Je plaatst je bestelling, geeft je pasje, en vervolgens wordt het eten vers voor je neus klaar gemaakt. Zo hadden we een complete maaltijd voor 2 (inclusief verse sushi) voor maar €7. Helemaal niet erg dat het gas nog niet is aangesloten thuis op deze manier.

Woensdag 16 maart
Vin mocht deze dag weer een aantal lessen geven en Shar besloot vanaf de zijlijn maar eens te kijken hoe dat eraan toe gaat, onderweg naar een rondje hardlopen over de atletiekbaan. We lunchen trouwens elke middag gratis op school met alle kindjes. Die avond aten we opnieuw in het winkelcentrum, overtroffen we onszelf met de prijs (nu maar €6!) en dus trakteerden we onszelf nog op een stukje cheesecake.

Donderdag 17 maart
Vin mistte vandaag al meteen een les. Niet zijn schuld, niemand had verteld dat hij die dag eerder moest beginnen dan normaal, en een vast rooster had 'ie natuurlijk nog niet gekregen. Tijdens de lessen in de middag werd hij alsnog als ware profvoetballer ontvangen door de kinders en moest hij zo'n 30 handtekeningen uitdelen! Shar keek die middag mee met Victoria toen zij haar Engelse les gaf en kreeg daarna te horen dat zij voor the English Club van de volgende dag zelf even snel een onderwerp en presentatie in elkaar moest zetten en die les zelf al moest geven. Na school besloten we terug te gaan naar de lekkere pizza's bij Tieyifang voor we in de avond allebei onze lessen aan het voorbereiden waren (onder het genot van helemaal niet zo'n lekkere Tsingtao wijn en aardbeien, het was tenslotte St. Patrick's day).

Vrijdag 18 maart
Hoewel het voor Vin niet zo'n spannende dag was, had Shar vandaag haar eerste les. De kindjes waren erg enthousiast, maar ondertussen raakte ze wel half haar stem kwijt. Iets wat later in de avond resulteerde tot een heuse griep en totale stilte.

Zaterdag 19 maart
Weekend! Dat werkende leven na maanden thuiszitten is natuurlijk hartstikke zwaar, dus Shar weigerde dit eerste weekend met 20 graden ziek thuis te blijven. We besloten het centrum van Qingdao (zelf zitten we zeg maar in een buitenwijk van, vergelijk het met de Ilpendam van Amsterdam) op te zoeken en zaten daarvoor maar liefst anderhalf uur (enkeltje) in een volle bus. Of het dat waard was? Het was leuk om eindelijk eens wat andere blanke mensen te zien lopen, het was aangenaam om langs het water te lopen, we hebben wat mooie foto's kunnen maken van The May Fourth Square, het was zeker niet verkeerd om bij iets beter Engels
sprekende mensen onze lunch te bestellen en we waren eindelijk weer herenigd met onze Hong Kong favorite Buns! Maar toen richting de bus op de terugweg (toen we dus nog anderhalf uur moesten) de smog ongelooflijk op begon te komen, waren we toch wel blij dat we in het rustige deel van Qingdao wonen.

Zondag 20 maart
Omdat Shar nog steeds ziek in bed lag, besloot Vin deze ochtend heel wat kilometers te gaan hardlopen om wat leuke parkjes te ontdekken. In de middag even naar buiten om een meubelzaak door te struinen op zoek naar een ovenschaal. Nergens te vinden! Ondanks dit gemis besloten we deze avond toch maar eens thuis te eten. Zonder ovenschaal is het Vin toch gelukt om gepofte zoete aardappels (oké bij het open snijden zagen ze er gewoon geel uit als normale aardappels, maar ze smaakten prima) met guacamole te maken.

Nog een paar leuke China feitjes om mee af te sluiten:
• In China hebben ze pas een lift in gebouwen vanaf 6 verdiepingen. Laten wij in ons appartement nou op de 5e (hoogste) verdieping wonen en alles dus steeds met de trap moeten doen. Evenals op school, waar we naar de 4e verdieping moeten lopen.
• Wc's in openbare gelegenheden, zoals de school, bestaan uit van die gaten in de vloer. Het is dus maar goed dat we binnen 5 minuten naar huis kunnen lopen, want Shar gaat daar sowieso niet naar de wc en de mannenwc's zijn te vies om binnen te lopen.
• Internet is een ramp. We wisten natuurlijk dat Facebook, Instagram en Snapchat geblokkeerd zouden zijn, maar het duurt dus echt eeuwen om fatsoenlijk verbonden te zijn met een VPN netwerk om daar wel gebruik van te kunnen maken. En dan Google. Hoe moeilijk is het om leuke plaatjes voor je presentatie op te zoeken zonder Google!
• De stoplichten hebben geen drukknopje, dus het is steeds maar afwachten wanneer het stoplicht op groen springt. Wanneer het dan eenmaal groen is, is het nog oppassen voor je leven, want auto's van rechts mogen tegelijk met voetgangers. Zebrapaden zijn er overigens ook alleen voor de sier.